آمدم ای شاه ، پناهم  بده/ خط امانی ز گناهم بده

ای  حَرمَت  ملجأ  در ماندگان/ دور مران از در و ، راهم بده

ای گل بی خار گلستان عشق/ قرب مکانی چو گیاهم بده

لایق وصل تو  که  من  نیستم/ اِذن، به  یک لحظه نگاهم  بده

ای که حَریمت به  مَثَل  کهرباست/ شوق وسبک خیزی کاهم بده

تاکه ز عشق تو گدازم چو شمع/ گرمی جان سوز به آهم بده

لشگرشیطان به کمین من است/ بی کسم ای شاه، پناهم بده

از صف مژگان نگهی کن به من/ با  نظری ، یار و سپاهم  بده

در  شب  اول که  به  قبرم  نهند/ نور  بدان شام  سیاهم  بده

ای که عطا بخش همه عالمی/ جمله ی حاجات مرا هم بده