آدم های ساده را دوست دارم .

همان ها که بدی هیچ کس را باور ندارند .

همان ها که برای همه لبخند دارند .

همان ها که همیشه هستند ، برای همه هستند .

آدم های ساده را باید مثل یک تابلوی نقاشی ساعت ها تماشا کرد .

عمرشان کوتاه است ؛

بسکه هر کسی از راه می رسد .

یا ازشان سو استفاده می کند .

یا زمینشان می زند .

یا درس ساده نبودن بهشان می دهد؛

آدم های ساده را دوست دارم .

بوی ناب « آدم » می دهند .

نوشته شده در دو شنبه 11 دی 1391برچسب:,ساعت توسط یا غایتی فی رغبتی|